అనగనగా ఒక నిండు చందమామా
చిత్రం: పెళ్ళి పందిరి (1998)
సంగీతం: వందేమాతరం శ్రీనివాస్
సాహిత్యం: సిరివెన్నెల
గానం:చిత్ర, బాలు
పల్లవి:
అనగనగా ఒక నిండు చందమామా
నిరుపేద కలువతో చెలిమి చేసెనమ్మా
అంతలోనె తెలవారిపోయెనమ్మా...
ఆ కన్నెకలువ కల కరిగిపోయెనమ్మా...
పచ్చనిజంటను విడదీసిన ఆపాపం ఎవ్వరిదీ
పచ్చనిజంటను విడదీసిన ఆ పాపం ఎవ్వరిదీ
కథ మొదలవగానే కాలం కత్తులు దూసిందీ
కథ మొదలవగానే కాలం కత్తులుదూసిందీ
ఓ... ఓఓ, ఓ... ఓఓ,
అనగనగా ఒక నిండు చందమామా
నిరుపేద కలువతో చెలిమి చేసెనమ్మా
చరణం 1:
పచ్చనిజంటను విడదీసిన ఆ పాపం ఎవ్వరిదీ
కథ మొదలవగానే కాలం కత్తులు దూసిందీ
కథ మొదలవగానే కాలం కత్తులుదూసిందీ
ఓ... ఓఓ, ఓ... ఓఓ,
అనగనగా ఒక నిండు చందమామా
నిరుపేద కలువతో చెలిమి చేసెనమ్మా
చరణం 1:
ఆశలెన్నొ విరిసేలా
బాసలెన్నొ చేశాడు
ఉన్నపాటుగా కన్నుమరుగయే చలువ చంద్రుడూ
ఆశలెన్నొ విరిసేలా బాసలెన్నొ చేశాడు
ఆశలెన్నొ విరిసేలా బాసలెన్నొ చేశాడు
ఉన్నపాటుగా కన్నుమరుగయే చలువ చంద్రుడూ
రేరాజును రాహువు మింగాడో
అమవాసకు ఆహుతి అయ్యాడో
రేరాజును రాహువు మింగాడో
అమవాసకు ఆహుతి అయ్యాడో
అటు ఇటూ వెతుకుతూ
రేరాజును రాహువు మింగాడో
అమవాసకు ఆహుతి అయ్యాడో
రేరాజును రాహువు మింగాడో
అమవాసకు ఆహుతి అయ్యాడో
అటు ఇటూ వెతుకుతూ
నిలువునా రగులుతూ
వెన్నెల ఉండని వేకువ వద్దని
కలువ జన్మ వడలిపోయెనమ్మా
ఓ ఓ ఓ ఓ ఓ ఓ... ఓఓ,
అనగనగా ఒక నిండు చందమామా
నిరుపేద కలువతో చెలిమి చేసెనమ్మా
చరణం 2:
ఓ ఓ ఓ ఓ ఓ ఓ... ఓఓ,
అనగనగా ఒక నిండు చందమామా
నిరుపేద కలువతో చెలిమి చేసెనమ్మా
చరణం 2:
గుప్పెడంత గుండెల్లో
ఉప్పెనైన సంద్రంలో
చిక్కుకున్న ఈ చిన్న ఆశకీ
శ్వాస ఆడదే
దిక్కులన్ని చూస్తున్నా
నింగిని నిలదీస్తున్నా
దిక్కులేని ఈ దిగులు ప్రశ్నకీ బదులు దొరకదే
చిరునవ్వులు పూసిన మంట ఇదీ
కన్నీటిని కోరని కోత ఇదీ...
చిరునవ్వులు పూసిన మంట ఇదీ
కన్నీటిని కోరని కోత ఇదీ...
ఓటమై ముగెసెనా...
కన్నీటిని కోరని కోత ఇదీ...
చిరునవ్వులు పూసిన మంట ఇదీ
కన్నీటిని కోరని కోత ఇదీ...
ఓటమై ముగెసెనా...
గెలుపుగా మిగిలెనా...
జాబిలి వెన్నెల మాటున
రేగిన జ్వాలలాంటి వింత బ్రతుకు నాది
ఆ ఆ ఆ ఆ ఆ
ఆ ఆ ఆ ఆ ఆ
ఓ... ఓఓ, ఓ... ఓఓ,
కలువని చంద్రుని ఎందుకు కలిపాడు
ఆ కలయిక కలగా ఎందుకు మార్చాడు
ఆ కథ రాసిన దేవుడన్నవాడు
కరుణన్నది ఎరుగని కటిక గుండెవాడు
నా కథలో ఆ దేవుడు ఎంతటి దయ చూపించాడూ
అడగక ముందే ఇంతటి పెన్నిధి నాకందించాడూ
కలువని చంద్రుని ఎందుకు కలిపాడు
ఆ కలయిక కలగా ఎందుకు మార్చాడు
ఆ కథ రాసిన దేవుడన్నవాడు
కరుణన్నది ఎరుగని కటిక గుండెవాడు
నా కథలో ఆ దేవుడు ఎంతటి దయ చూపించాడూ
అడగక ముందే ఇంతటి పెన్నిధి నాకందించాడూ
కళలే కరగని ఈ చంద్రునీ నేస్తం చేశాడూ
ఎపుడూ వాడని ఈ కలువనీ చెలిగా ఇచ్చాడూ
ఓ... ఓఓ, ఓ... ఓఓ,
ఓ... ఓఓ, ఓ... ఓఓ,